คนกับเต่า เรากับปลา ฟ้ากับน้ำ
ท้องฟ้าที่นี่กว้างใหญ่กว่าท้องฟ้าที่ครอบคลุมพื้นถนนด้านนอกอยู่มากทีเดียว ดูราวกับว่ามันเป็นท้องฟ้าคนละผืนกัน แต่ในความเป็นจริง มันยังคงเป็นท้องฟ้าผืนเดียวกัน ผิดกันแค่สิ่งที่เท้าเราสัมผัสอยู่ตรงนี้มันเป็นหญ้าที่นิ่มนวลไม่ใช่ปูนอันแข็งกระด้าง และที่สำคัญไปกว่านั้น สิ่งที่ทอดตัวขวางหน้าเราอยู่ยามนี้มันเป็นสระน้ำกว้างใหญ่ หาใช่ท้องถนนที่มีรถราวิ่งกันขวักไขว่ไม่
ณ ที่แห่งนี่ ที่ซึ่งมีเพียงสนามหญ้าขนาดย่อมและสระน้ำที่สุดแสนจะธรรมดา แต่ที่แห่งเดียวกันนี้ล่ะ ที่สร้างความผูกพันให้กับชีวิตที่อาศัยอยู่บนบกกับชีวิตที่อาศัยอยู่ในท้องน้ำเหล่านั้น ไม่ได้เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่เล็ก ไม่ได้รู้จักกันมาตั้งแต่ครั้งยังเยาว์วัย แต่ปัจจุบันกลับผูกพันกันชนิดไม่สามารถแยกจากกันได้ เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้นนะ
ในฝั่งของชีวิตบนบก เวลาในแต่ละวันเดินทางไปอย่างเร่งรีบ ต้องลืมตาตื่นก่อนพระอาทิตย์จะตื่น ต้องออกจากบ้านแทบจะพร้อมแสงอาทิตย์ออกเดินทาง ต้องทำงานแทบจะเท่าเวลาของแสงอาทิตย์ ตั้งหน้าตั้งตาหา
เลี้ยงชีวิตและครอบครัวกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ต่างกับฝั่งชีวิตในน้ำ ไม่รู้ว่าต้องตื่นเมื่อไร ไม่รู้ว่าต้องกินเวลาไหน ง่วงก็นอน หิวก็กิน ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ และถึงแม้ชีวิตทั้งสองฝั่งจะต่างกันราวฟ้ากับดิน ไม่ใช่สิ ราวดินกับน้ำต่างหาก แต่สุดท้ายแล้วชีวิตทั้งสองฝั่งก็มาร่วมแบ่งปันกันได้ที่นี่ ที่ที่ดินต่อกับหญ้าและฟ้าต่อกับน้ำ
ในฝั่งของน้ำ ที่นี่มีเพียบพร้อมทั้งเจ้าปลาตะเพียนผู้เป็นมังสวิรัติ ไม่ผูกเสน่หากับเนื้อสัตว์ใดๆ ต่างกับเจ้าปลาดุกผู้พิสมัยเนื้อสัตว์มากกว่าพืชผักยิ่งนัก อีกทั้งยังมีเจ้าปลาหมอสีตัวน้อยผู้ไม่เคยเอาชนะใครได้ในการ
แย่งอาหาร เพราะร่างกายอันบอบบางร่างน้อยที่ได้รับมานั้นทำให้การเอาชนะเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น ยังมีสิ่งมีชีวิตในน้ำที่น่าสนใจมากกว่านี้อีกมากแต่เกรงว่าหน้ากระดาษอันน้อยนิดนี้คงไม่พอที่จะบรรยาย จึงขอพาสิ่งมีชีวิตที่หน้าสนใจกว่ามาแนะนำ
หนึ่งในสองคือเจ้าปลาคาร์พซึ่งเป็นปลาที่ค่อนข้างจะไฮโซโก้เก๋ ซึ่งเราไม่ค่อยจะได้พบเห็นกันนักในสถานที่อย่างนี้ สถานที่ที่อยู่กันตามมีตามเกิด ไม่ใช่บ่อปลาของมหาเศรษฐีแต่อย่างใด และด้วยรูปลักษณ์ที่แตกต่างกับปลาอื่นๆ ทำให้เจ้าคาร์พต้องต่อสู้กับการเหยียดเชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ไปจนกระทั่งเหยียดผิว ซึ่งเป็นปัญหาในการหาอาหารเลี้ยงชีพของมันมากทีเดียว แต่สุดท้ายปัญหานี้ก็ได้ถูกแก้ไขด้วยความใส่ใจจากสิ่งมีชีวิตบนบกซึ่งไม่ปล่อยให้เจ้าคาร์พต้องต่อสู้คนเดียว การต่อสู้ร่วมกันอาจจะไม่ได้ทำให้เจ้าคาร์พอิ่มกายได้มาก แต่ถ้ามันสัมผัสถึงความจริงใจของสิ่งมีชีวิตบนบกที่ร่วมต่อสู้กับมันได้ มันคงจะอิ่มใจมากมายเช่นกัน
ชีวิตสุดท้ายที่มีบทบาทสำคัญในสระน้ำแห่งนี้มันคือสิ่งมีชีวิตที่สามารถหดหัวได้โดยที่ไม่มีใครว่ามัน ต่างกับเราๆที่คำว่าหดหัว ช่างดูน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก และไม่ว่ามันจะหดหัวด้วยเหตุใด หรือว่าจะหัวหดเพราะเหตุไหน มันก็เป็นเพียงแค่เต่าตัวน้อยที่หากินอยู่ที่นี่อย่างไม่ได้เบียดเบียนใคร เต่าที่แต่ดั้งเดิมเคยกินแต่ผัก จวบจนมารู้จักกับขนมปัง มารู้จักกับไส้กรอก จนเมื่อกลับไปกินผักอีกครั้ง กลับมีอาการไม่คุ้นลิ้นเกิดขึ้น และนั่นได้สร้างภาระให้กับชีวิตบนบกที่ไปพานพบมันยิ่งนัก แต่ก็เป็นภาระที่สุขใจอย่างยิ่งที่ได้ทำ เป็นภาระที่พร้อมจะแบกรับไว้อยู่ตลอดเวลา จนกว่าฝ่ายใดฝ่ายจะจากไป
และสำหรับใครก็ตาม ที่อยากจะลองสร้างความผูกพัน หรืออยากจะเป็นตัวแทนชีวิตบนบกเพื่อสัมผัสกับชีวิตในน้ำเหล่านั้น รบกวนให้ปลีกตัวออกมาจากชีวิตที่เร่งรีบ ปลีกตัวออกมาจากงานประจำที่เร่งรัด และเมื่อคุณว่าง ชีวิตในน้ำเหล่านี้ก็ว่าง และพร้อมจะสร้างความผูกพันกับคุณเสมอ ณ ที่นี่ ที่ซึ่งคนผูกพันกับเต่า ที่ซึ่งพวกเราผูกพันกับปลา และที่ซึ่งขอบฟ้าติดกับพื้นน้ำ หวังว่าคงได้พบกัน
กรมชลประทาน
เลขที่ 200 ต.บางตลาด อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี
อันนี้มันดูสรุปมากเกินไป อ่านแล้วยังไม่เข้าถึงความรู้สึกเท่าไหร่
ตอบลบ