เมื่อเราสอง มองมุมสูง

มนุษย์ทุกชีวิตต่างเฝ้าไขว่คว้าหาทางพาชีวิตตัวเองขึ้นไปสู่จุดสูงสุดในเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดิน เหตุผลเพียงเพราะเชื่อว่าการมองลงมาจากจุดสูงสุดเป็นความสุขที่ประเมินค่าไม่ได้ที่มนุษย์ทุกคนสมควรจะได้สัมผัสสักครั้งในชีวิต แน่นอนว่าการก้มมองและแหงนมองย่อมจะให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันมากและสำหรับคราวนี้เราสองคนเลือกที่จะก้มมองลงมาจากมุมสูงดูบ้างเผื่อว่ามุมมองที่แตกต่าง จะทำให้ชีวิตของเราหลังจากนี้เปลี่ยนแปลงไปบ้าง

ถ้าพูดถึงราชบุรี แววตาของคนฟังอาจจะยังราบเรียบไร้ความรู้สึก แต่ถ้าขมวดปมให้แคบยิ่งกว่านั้น “สวนผึ้ง” เราเชื่อว่าหน้าต่างของหัวใจทุกดวงจะเปลี่ยนแปลงไปในทันทีที่ได้ยิน

คำว่าสวนผึ้งไม่ใช่คำใหม่สำหรับพวกเราทั้งสองเพราะจะว่าไป เพื่อนๆและคนรู้จักมากมายต่างก็แวะไปสร้างความสนิทสนมกับสวนผึ้งกันมาแล้วแทบจะทุกคน นั่นทำให้บางห้วงคำนึงเราสองคนเองก็หลงนึกไปว่าเราสนิทสนมกับสวนผึ้งไปด้วย และเมื่อการไปเยือนสวนผึ้งจบสิ้นลงเราไม่เสียใจแม้สักนิดที่เคยหลงสนิทชิดเชื้อ เพราะสุดท้ายแล้ว “สวนผึ้ง” ก็ได้ใจของพวกเราไปจริงๆ

ด้วยความที่เราเป็นนักท่องเที่ยวประเภทที่ไม่นิยมการทำกิจกรรมใดๆทั้งสิ้นและเน้นการพักผ่อนที่แท้จริงเพียงอย่างเดียวเพราะฉะนั้นห้องพักที่เราเลือกย่อมต้องมีเสน่ห์และน่าค้นหาเพื่อรองรับการใช้เวลาส่วนใหญ่ที่มักจะหมดไปกับการนั่งชมวิวจากตัวห้องโดยไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านั้น

ก่อนหน้านี้ ถ้าจะพูดถึงการมองจากมุมสูงหรือการพักผ่อนท่ามกลางอ้อมกอดอุ่นๆของขุนเขา เราสองคนมักคิดไปไกลถึงการเดินทางขึ้นไปทางภาคเหนือของประเทศแต่แล้วเราก็ได้รู้ว่าสวนผึ้งตอบโจทย์ของเราได้โดยไม่ต้องเดินทางห่างจากเมืองหลวงไปไกลถึงขนาดนั้น

ด้วยทิวทัศน์ที่มีให้ชมความสวยงามในรูปของหมอกในยามเช้า อีกทั้งภาพวาดบนท้องฟ้าที่พระอาทิตย์แสดงให้ชมทั้งในช่วงของการมาและลาจากไปจากท้องฟ้า ไหนจะความงามที่มาในรูปแบบของเสียง เสียงจากธรรมชาติที่ไม่สามารถหาฟังได้ในป่าคอนกรีตที่เราอาศัย ด้วยทุกสิ่งที่พูดถึงนี้ เราสองคนโชคดีที่ได้พบโดยไม่ต้องเดินทางออกจากห้องพักแต่อย่างใด

การนอนแช่ตัวในอ่างปล่อยตัวเองให้น้ำอุ่นโลมเล้า พร้อมทั้งปิดประสาทรับรู้ทางการมองเห็นและน้อมรับความงามทางกลิ่นที่มาให้รูปของเทียนหอมต่างๆ เพียงเท่านี้ก็ดูจะสุนทรีย์ในอารมณ์มากพอแล้ว เพราะฉะนั้นขอละไว้ไม่พูดถึงภาพของยอดเขาอีกทั้งทิวไม้นานาพันธุ์ที่ปรากฏด้านนอกหน้าต่างในขณะที่ใช้เวลาให้สายน้ำบำบัดความเหนื่อยล้าที่พบมาจากเมืองหลวง เพียงเพื่อไม่ให้ใครต่อใครอิจฉาเราสองคน

การแช่ตัวในบ่อน้ำร้อน ในน้ำตก การให้อาหารสัตว์สุดฮิตในสวนผึ้งอย่างเจ้าแกะขนปุยรวมทั้งการขับขี่ ATVคู่ใจ เป็นกิจกรรมน้อยๆที่เราแบ่งเวลาให้บ้างเพื่อไม่ให้สำลักความสุขในแง่ของการมองมุมสูงมากจนเกินไป และถึงแม้เราจะใช้เวลาใกล้ชิดธรรมชาติในที่พักเสียส่วนใหญ่แต่ก็ไม่ลืมที่จะพาน้องมะลิคู่ใจควบตะบึงชมธรรมชาติและรีสอร์ทสวยที่ร่วมกันสร้างความเป็น “สวนผึ้ง” ให้เป็นที่เลื่องลือจนผู้คนมากมายต้องเดินทางมาเยี่ยมเยือน

ถึงแม้เราสองคนจะตอบตัวเองได้ว่าได้ใช้เวลาในการมองจากจุดสูงสุดลงมามากเพียงพอแล้ว แต่บอกได้เลยว่าด้วยที่พักที่จัดได้ว่า “เอาอยู่” มันทำให้หัวใจของเราร่ำร้องถึงการกลับมาเยือนอีกครั้งแทบจะในวินาทีเดียวกันกับที่เราสืบเท้าก้าวออกมาจากที่นั่น จะด้วยการเสพติดบรรยากาศหรือความรู้สึกของการอยู่ในจุดสูงสุดที่แสนจะพิเศษก็ตาม แต่หลังจากการไปเยือนสวนผึ้งครั้งนี้เราสองคนเพียงสบตากันก็เข้าใจแล้วว่าคงอีกไม่นานเราทั้งสองน่าจะได้มองมุมสูงกันอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางในถนนราดยางหรือถนนชีวิตของเราสองคนก็ตาม