“เลิกกันเลยดีไหม”

เราตัดสินใจคบกันเมื่อไม่นานมานี้
ตลอดเวลาเรามักจะมีเรื่องไม่ลงรอยกันตลอด
ผมมักจะเถียงกับเธอด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เธอมักจะท้าผมด้วยความอารมณ์ร้อน
“เลิกกันเลยดีไหม”
หลังจากนั้น ผมมักจะใช้เวลาง้อเธอสักพัก
สุดท้ายแล้วเราก็รักกันเหมือนเดิม
แต่ส่วนใหญ่ อีกไม่กี่วันถัดมา
เราก็มักจะทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆเรื่องใหม่
เธอท้าผมด้วยความอารมณ์ร้อน
“เลิกกันเลยดีไหม”
ผมยังคงพยายามง้อเธอเสมอ
ถึงแม้จะยากกว่าเดิมสักนิด
แต่เมื่อเธอหายโกรธ เราก็รักกันเหมือนเดิม
มาวันนี้เราก็ทะเลาะกันอีกครั้ง ด้วยเรื่องเดิม
เธอยังคงท้าผม
“เลิกกันเลยดีไหม”

ผมครุ่นคิด ไตร่ตรองหาหนทาง
นานมาแล้วที่ผมเป็นฝ่ายยอมรับผิด
นานมาแล้วที่ผมเป็นฝ่ายง้อเธอเสมอ
และผมคิดว่าวันนี้มันน่าจะถึงเวลาเปลี่ยนแปลง
ผมตัดสินใจไม่ง้อเธอ
ผมบอกกับเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
“ดี เราเลิกกันเถอะ”
เธอเงียบ ไม่ตอบโต้ และเลือกที่จะเดินจากไป
ผมนั่งอยู่คนเดียวในห้องกว้างเฝ้าคิดว่าผมทำถูกหรือไม่
อีกไม่กี่วันเธอกลับมาหาผม
เธอบอกว่าเธออยากจะขอคืนดี
เธอพยายามง้อผม
ผมถามว่าทำไมเธอชอบท้าผม
ทำไมเธอไม่เคยง้อผม
ทำไมเธอเลือกที่จะเดินจากผมไป
เธอร้องไห้ น้ำตานองหน้า
เธอบอกว่าเธอ “ไม่ได้ตั้งใจ”