วันศุกร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2553

“รักเธอด้วยหัวใจ”

"รักเธอด้วยหัวใจ"

ผมเป็นคนที่ไม่มีทรัพย์สินใดๆติดตัว
ผู้คนที่รู้จักและพบเห็นต่างเรียกผมว่า “คนจน” อย่างสะดวกปาก
ต้นตระกูลผมเองก็ไม่ได้มีมรดกตกทอดแต่อย่างใด
แต่ถึงอย่างไรผมก็มีความรัก
คนรักของผมให้โอกาสคนจนเช่นผม เพราะผม
“รักเธอด้วยหัวใจ”

เมื่อวันที่ความรักของเราสองสุกงอม
ผมขอเธอแต่งงานอย่างสุดแสนจะโรแมนติก
เท่าที่คนจนอย่างผมจะทำได้

และไม่รู้ว่าเทวดาท่านใดที่ดลใจเธอ
เธอตัดสินใจยอมลำบากกับผม
เธอบอกผมว่า
ความต้องการของเธอมีเพียงแค่ขอให้ผม
“รักเธอด้วยหัวใจ”

เราแต่งงานกันและตัดสินใจย้ายมาอยู่ร่วมกัน
ผมรักเธอ กอดเธอ จูบเธอ
และส่วนใหญ่เราลงเอยด้วยการร่วมรักกัน

ผมไม่ได้ไปทำงานในบางวันเพราะฝืนร่างกายไม่ไหว
ผมเพลียกับการร่วมรักตลอดทั้งค่ำคืน
จะอย่างไรเธอยังอยู่กับผมเพราะผมรักเธอ
“รักเธอด้วยหัวใจ”

วันหนึ่งเงินเก็บของเราทั้งสองเริ่มร่อยหรอ
เหตุผลก็เป็นเพราะผมแทบจะไม่ได้ไปทำงาน
เธอถามว่าชีวิตคู่ของเราจะไปกันรอดไหม
ผมบอกว่ารอดเพราะผมรักเธอ
“รักเธอด้วยหัวใจ”

หลังจากนั้นผมกอดเธอ จูบเธอและสุดท้าย
เรายังคงร่วมรักกันเหมือนเคย

ผมโดนไล่ออกจากงานเพราะไม่ค่อยได้ไปทำงาน
ผมถามเธอว่าผมยังคงรักเธอด้วยหัวใจ
เธอจะลำบากกับผมไหม

เธอสบตาผม สายตาเธอตะโกนปฏิเสธผม
ผมวิงวอนเธอด้วยแววตา เพียรถามเธอว่าทำไม
เพราะในวินาทีนี้ผมยังคง
“รักเธอด้วยหัวใจ”
“……”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น