วันจันทร์ที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

วันสิ้นปี

วันนี้วันที่ 31 ธันวา
บางคนก็ไปเที่ยวกัน บางคนก็อยู่เหงาๆคนเดียวที่ห้อง บางคนก็กลับบ้านไปพบปะญาติพี่น้อง แต่บางคนก็ต้องมาทำงาน
มนุษย์เรา ดูเหมือนจะรู้กันมาตั้งแต่สมัยก่อนๆแล้วว่าเวลามันไม่สามารถย้อนกลับได้ และจนปัจจุบันเราก็ยังคงเป็นเช่นนั้น
เพราะฉะนั้น เราจึงมีสิ่งต่างๆมากมายที่สร้างขึ้นมาเพื่อตอบโจทย์นี้ เช่น ปฏิทิน หากว่าเราไม่มีปฏิทิน ก็คงจะรู้เวลาแค่ เช้า บ่าย เย็น ดึก แต่ไม่มีการข้ามวัน ข้ามเดือนหรือข้ามปี ซึ่งนั่นทำให้เราไม่สามารถจะระลึกถึงวันอื่นๆล่วงหน้า หรือวันอื่นๆในอดีตได้ ซึ่งปัจจุบันปฏิทินตอบโจทย์ตรงนี้ได้ เพียงแต่มันอาจจะกระตุ้นความทรงจำน้อยไปหน่อยเท่านั้นเอง
และถ้าใครคิดว่ามันน้อยไปจริงผมแนะนำให้ใช้มันร่วมกับไดอารี่ ว่ากันไปถึงไดอารี่ผมมั่นใจว่าคนเขียนไดอารี่ ต้องมีความเป็นศิลปินในอารมณ์ มีความช่างฝัน และมีเวลาคุยกับตัวเอง มากกว่าคนที่ไม่เขียนไดอารี่แน่ๆ
ไม่เชื่อลองมองดูก็ได้ ว่าในโลกปัจจุบัน ที่หมุนรอบตัวเองอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ยังมีเพื่อนๆวัยทำงานของคุณที่เขียนไดอารี่อยู่หรือเปล่า ถ้ามี แนะนำให้คบกับเค้าไว้นะครับ คนที่เขียนไดอารี่ผมเชื่อว่าไม่มีใครเป็นคนเลว ไม่รู้สิผมเชื่ออย่างนั้นนะ
ไดอารี่เป็นส่วนสำคัญอีกอย่างที่จะทำให้เราย้อนอดีตได้ง่ายขึ้น แต่ปัจจุบันเรามีอะไรที่ง่ายกว่านั้นนะ
รูปถ่ายก็เป็นอีกอย่างที่ทำให้ภาพความทรงจำในอดีตกลับมาง่ายขึ้น แต่ปัจจุบันเรามีกล้องวิดีโอที่ช่วยเรื่องภาพในอดีตได้ดีกว่านั้น แต่ว่าก็ว่าเถอะ ไดอารี่น่ะถ้ายังไม่หมดเล่มเดิม เราก็เปิดย้อนไปอ่านวันเก่าๆได้ง่าย ส่วนรูปถ่าย ถ้าล้างออกมาก็อาจจะต้องหากันหน่อย เพราะรูปเก่าๆ ก็อาจจะเก็บไว้ในที่อื่นๆ หรือเวลาย้ายบ้านแล้วมันก็หายไป แต่ปัจจุบันถ้าเก็บเป็นไฟล์ โอกาสเปิดดูก็จะง่ายขึ้น
แต่เอาเข้าจริงๆ ในวังวนชีวิตของคนทำงานออฟฟิศอย่างเราๆ
เวลา ที่จะเอาไปเพื่อไปตามหาอดีตเหล่านั้นไม่ว่าจะถูกเก็บไว้ในรูปแบบใด มันดูจะหาได้ยากเหลือเกินนะ แต่ผมมีอยู่อย่างนึงจะแนะนำ ใช้งานได้ดีกว่ารูปภาพ ไดอารี่ หรือไฟล์วิดีโอใดๆ ช่วยให้เราย้อนอดีตได้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น และได้อารมณ์เช่นเดียวกัน
ลองใช้ "ความทรงจำ" ดูสิ ลองเก็บมันไว้ใน "ความทรงจำ" เปิดดูง่าย เวลาสั้น แต่ว่าถ้าเรื่องไหน มันไม่อยู่ในความทรงจำล่ะก็ ไม่ต้องพยายามไปนึกนะ เพราะมันก็คงไม่มีค่าพอจริงๆล่ะ เราถึงไม่ได้บันทึกมันไว้
ว่าแต่ว่า คืนวันสิ้นปีของคุณๆล่ะ มีความทรงจำอะไรบันทึกไว้หรือยัง หรือว่ายังตามหากันอยุ่ แนะนำให้รีบๆกันนะ เพราะในชีวิตเราวันปีใหม่มันเกิดขึ้นไม่กี่ครั้ง และไม่มีใครรู้ด้วยว่าจะมีชีิวตไปจนถึงครั้งหน้าหรือเปล่า

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น